یکی دیگر از اجزایی که بر نحوه تأثیر سانتریفیوژ بر نمونه تأثیر می گذارد، روتور است. سه شکل اصلی در روتورهای سانتریفیوژ آزمایشگاهی، سطل های چرخشی، زوایای ثابت و عمودی استفاده می شود. هر یک از اینها نمونه ها را در یک زاویه خاص نگه می دارد تا به محل مورد نظر جداسازی رسوب دست یابد. هنگامی که به رسوب در انتهای لوله نیاز دارید، با روتور سطل چرخشی شروع می کنید.
روتور سطل چرخشی همانطور که از نامش مشخص است از سطل هایی استفاده می کند که توسط اتصالات لولا نگه داشته می شوند و به طور مساوی در اطراف مرکز روتور سانتریفیوژ قرار می گیرند. هنگامی که روتور به حداکثر سرعت خود می رسد، سطل ها تا 90 درجه از محور بیرون کشیده می شوند و ذرات سنگین تر در وسط ته ظرف جمع می شوند. این روتورها از نظر ظرفیت و شکل ظرف بیشترین انعطاف را دارند که شامل میکروپلیت ها نیز می شود. با این حال، نقطه ضعف روتور سطل چرخشی، فشار وارد بر فلزی است که سطل‌ها را نگه می‌دارد، این به معنای کاهش نیروی G و سرعت قابل دستیابی است.
هنگامی که به نیروهای g بالاتر نیاز دارید، یک روتور زاویه ثابت می خواهید. این نمونه ها معمولاً با زاویه 45 درجه، که توسط مواد روتور احاطه شده اند، نگه می دارند. مزیت روتور با زاویه ثابت طول عمر است زیرا ساختار فاقد قطعات متحرک است و استرس کمتری روی فلز یا فیبر کربن وجود دارد که به کاربران اجازه می‌دهد به نیروهای گرانشی بالاتر و سرعت‌های بالاتر برسند. این همچنین fidarnic به زمان پردازش کمتری تبدیل می‌شود، اگرچه اگر کارتان به تنوع نیاز دارد، باید کتابخانه بزرگ‌تری از اندازه‌ها و شکل‌ها را ذخیره کنید.
